مرگ و میرهای جهانی ناشی از سرطان ناشی از عوامل خطر در سال 2019 بر اساس جنسیت و
شاخص اجتماعی – جمعیتی. DALY سرطان قابل انتساب به 11 عامل خطر سطح 2 در سطح جهانی در سال 2019.

پیشگیری از سرطان به عنوان اقدامات فعال برای کاهش خطر سرطان تعریف می شود. اکثریت قریب به اتفاق موارد سرطان به دلیل عوامل خطر محیطی است. بسیاری از این عوامل محیطی، انتخاب های سبک زندگی قابل کنترلی هستند. بنابراین، سرطان به طور کلی قابل پیشگیری است. بین 70 تا 90 درصد از سرطان های رایج به دلیل عوامل محیطی هستند و بنابراین به طور بالقوه قابل پیشگیری هستند.

بیش از 30 درصد از مرگ و میرهای ناشی از سرطان را می توان با اجتناب از عوامل خطر از جمله: تنباکو، اضافه وزن/چاقی، رژیم غذایی نامناسب، کم تحرکی، الکل، عفونت های مقاربتی و آلودگی هوا پیشگیری کرد. علاوه بر این، فقر می تواند به عنوان یک عامل خطر غیرمستقیم در سرطان های انسانی در نظر گرفته شود.[133] همه علل محیطی قابل کنترل نیستند، مانند تشعشعات پس زمینه طبیعی و سرطان های ناشی از اختلالات ژنتیکی ارثی و بنابراین از طریق رفتار شخصی قابل پیشگیری نیستند.

در سال 2019، 44 درصد از کل مرگ و میرهای ناشی از سرطان – یا 4.5 میلیون مرگ و میر یا 105 میلیون سال زندگی با ناتوانی از دست رفته – به دلیل عوامل خطر شناخته شده قابل پیشگیری است که منجر به سیگار کشیدن، مصرف الکل و BMI بالا می شود. تجزیه و تحلیل سیستماتیک

غذایی

در حالی که بسیاری از توصیه های غذایی برای کاهش خطرات سرطان پیشنهاد شده است، شواهدی برای حمایت از آنها قطعی نیست. عوامل اصلی رژیم غذایی که خطر را افزایش می دهند، چاقی و مصرف الکل است. رژیم های غذایی کم میوه و سبزیجات و گوشت قرمز زیاد در این مورد نقش دارند، اما بررسی ها و متاآنالیزها به یک نتیجه ثابت نمی رسند. یک متاآنالیز در سال 2014 هیچ رابطه ای بین میوه ها و سبزیجات و سرطان پیدا نکرد. قهوه با کاهش خطر ابتلا به سرطان کبد مرتبط است. مطالعات مصرف بیش از حد گوشت قرمز یا فرآوری شده را با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه، سرطان روده بزرگ و سرطان لوزالمعده مرتبط می‌دانند، پدیده‌ای که می‌تواند به دلیل وجود مواد سرطان‌زا در گوشت‌های پخته شده در دمای بالا باشد. در سال 2015 IARC گزارش داد که خوردن گوشت فرآوری شده (به عنوان مثال، بیکن، ژامبون، هات داگ، سوسیس و کالباس) و تا حدی گوشت قرمز با برخی سرطان ها مرتبط است.

توصیه های غذایی برای پیشگیری از سرطان معمولاً شامل تاکید بر سبزیجات، میوه ها، غلات کامل و ماهی و پرهیز از گوشت فرآوری شده و قرمز (گوشت گاو، خوک، بره)، چربی های حیوانی، غذاهای ترشی و کربوهیدرات های تصفیه شده است.

دارو

در موارد معدودی می توان از داروها برای پیشگیری از سرطان استفاده کرد. در جمعیت عمومی، NSAID ها خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را کاهش می دهند. با این حال، به دلیل عوارض جانبی قلبی عروقی و گوارشی، در صورت استفاده برای پیشگیری، باعث آسیب کلی می شوند. آسپرین خطر مرگ ناشی از سرطان را تا حدود 7 درصد کاهش می دهد. مهارکننده های COX-2 ممکن است میزان تشکیل پولیپ را در افراد مبتلا به پولیپ آدنوماتوز خانوادگی کاهش دهند. با این حال، با همان عوارض جانبی NSAID ها همراه است. مصرف روزانه تاموکسیفن یا رالوکسیفن خطر ابتلا به سرطان سینه را در زنان پرخطر کاهش می دهد. سود در مقابل مضرات مهارکننده 5 آلفا ردوکتاز مانند فیناستراید مشخص نیست.

به نظر نمی رسد مکمل های ویتامین در پیشگیری از سرطان موثر باشد. در حالی که سطوح پایین ویتامین D خون با افزایش خطر ابتلا به سرطان در ارتباط است، این که آیا این رابطه علتی است و مکمل ویتامین D محافظتی است مشخص نشده است. یک بررسی در سال 2014 نشان داد که مکمل ها تأثیر قابل توجهی بر خطر ابتلا به سرطان ندارند. بررسی دیگری در سال 2014 به این نتیجه رسید که ویتامین D3 ممکن است خطر مرگ ناشی از سرطان را کاهش دهد (یک مرگ کمتر در 150 نفری که طی 5 سال درمان شده اند)، اما نگرانی هایی در مورد کیفیت داده ها ذکر شد.

مصرف مکمل بتاکاروتن میزان سرطان ریه را در افرادی که در معرض خطر هستند افزایش می دهد. مکمل اسید فولیک در پیشگیری از سرطان روده بزرگ موثر نیست و ممکن است پولیپ های روده بزرگ را افزایش دهد مکمل سلنیوم برای کاهش خطر سرطان نشان داده نشده است.

واکسیناسیون

واکسن هایی ساخته شده است که از عفونت توسط برخی ویروس های سرطان زا جلوگیری می کند. واکسن ویروس پاپیلومای انسانی (گارداسیل و سرواریکس) خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را کاهش می دهد. واکسن هپاتیت B از عفونت با ویروس هپاتیت B جلوگیری می کند و در نتیجه خطر ابتلا به سرطان کبد را کاهش می دهد. تجویز واکسیناسیون ویروس پاپیلومای انسانی و هپاتیت B در جایی که منابع اجازه می دهند توصیه می شود.