“اعلامیه سنت وینسنت” در سال 1989 نتیجه تلاش های بین المللی برای بهبود مراقبت های ارائه شده به بیماران دیابتی بود. انجام این کار نه تنها از نظر کیفیت زندگی و امید به زندگی بلکه از نظر اقتصادی نیز حائز اهمیت است – نشان داده شده است که هزینه‌های ناشی از دیابت به سلامت منجر می‌شود – و منابع مرتبط با بهره‌وری برای سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی و دولت‌ها.
چندین کشور برنامه های ملی دیابت موفق کمتر و بیشتر را برای بهبود درمان این بیماری ایجاد کردند

انگ دیابت

انگ دیابت نگرش منفی، قضاوت، تبعیض یا تعصب نسبت به افراد مبتلا به دیابت را توصیف می کند. اغلب، این ننگ ناشی از این ایده است که دیابت (به ویژه دیابت نوع 2) ناشی از سبک زندگی نامناسب و انتخاب های غذایی ناسالم است تا سایر عوامل ایجاد کننده مانند ژنتیک و عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت. تجلی ننگ را می توان در فرهنگ ها و زمینه های مختلف مشاهده کرد. سناریوها شامل وضعیت دیابت است که بر پیشنهاد ازدواج، محل کار-اشتغال و موقعیت اجتماعی در جوامع تأثیر می گذارد.
انگ در داخل نیز دیده می شود، زیرا افراد مبتلا به دیابت نیز می توانند باورهای منفی در مورد خود داشته باشند. اغلب این موارد خودانگاری با پریشانی خاص دیابتی بالاتر، خودکارآمدی پایین تر، و تعامل ضعیف تر ارائه دهنده و بیمار در طول مراقبت از دیابت همراه است.

نابرابری های نژادی و اقتصادی

اقلیت های نژادی و قومی به طور نامتناسبی با شیوع بالاتر دیابت در مقایسه با افراد غیر اقلیت تحت تاثیر قرار می گیرند. در حالی که بزرگسالان آمریکایی به طور کلی 40٪ شانس ابتلا به دیابت نوع 2 را دارند، شانس بزرگسالان اسپانیایی تبار / لاتین بیش از 50٪ است. همچنین احتمال ابتلا به دیابت در آمریکایی های آفریقایی تبار در مقایسه با آمریکایی های سفیدپوست بسیار بیشتر است. آسیایی‌ها خطر ابتلا به دیابت را افزایش می‌دهند، زیرا دیابت می‌تواند با BMI پایین‌تر به دلیل تفاوت در چربی احشایی در مقایسه با سایر نژادها ایجاد شود. برای آسیایی‌ها، دیابت می‌تواند در سنین پایین‌تر ایجاد شود و چربی بدن در مقایسه با سایر گروه‌ها کاهش یابد. علاوه بر این، دیابت در مردم آسیایی-آمریکایی بسیار کم گزارش شده است، زیرا از هر 3 مورد 1 مورد در مقایسه با میانگین 1 در 5 مورد در کشور تشخیص داده می شود.
افراد مبتلا به دیابت که علائم نوروپاتی مانند بی حسی یا گزگز در پاها یا دست ها دارند، دو برابر بیشتر از افرادی که این علائم را ندارند، بیکار می شوند.
در سال 2010، نرخ ویزیت اورژانس مرتبط با دیابت (ER) در ایالات متحده در میان افراد با کم درآمدترین جوامع (526 در هر 10000 نفر جمعیت) بیشتر از جوامع بالاترین درآمد (236 در هر 10000 جمعیت) بود. تقریباً 9.4 درصد از ویزیت‌های اورژانس مرتبط با دیابت برای افراد فاقد بیمه بوده است.

نامگذاری

اصطلاح “دیابت نوع 1” جایگزین چندین اصطلاح قبلی از جمله دیابت در دوران کودکی، دیابت نوجوانان و دیابت ملیتوس وابسته به انسولین شده است. به همین ترتیب، اصطلاح “دیابت نوع 2” جایگزین چندین اصطلاح قبلی از جمله دیابت بزرگسالان، دیابت مرتبط با چاقی و دیابت شیرین غیر وابسته به انسولین شده است. فراتر از این دو نوع، هیچ نامگذاری استاندارد توافق شده ای وجود ندارد.
دیابت شیرین گاهی اوقات به عنوان “دیابت قندی” نیز شناخته می شود تا آن را از دیابت بی مزه متمایز کند.